تفاوت اصلی فیزیوتراپی با فیزیوتراپی ورزشی تمرکز درمان است. در حالی که فیزیوتراپی به طیف وسیعی از آسیب‌ها و ناتوانی‌های فیزیکی می‌پردازد، فیزیوتراپ ورزشی به طور خاص آسیب‌های مرتبط با ورزش و فعالیت بدنی را هدف قرار می‌دهد. فیزیوتراپیست‌ های ورزشی دارای دانش و مهارت تخصصی در زمینه پزشکی ورزشی هستند و برای ارائه برنامه‌های درمانی مناسب به ورزشکاران مجهز هستند.

در هر ورزشی یک سری آسیب دیدگی ها وجود دارند که از سایر آسیب‌ها بسیار بیشتر اتفاق می‌افتند. در وررش تنیس آسیب‌های مربوط به شانه رایج است. در رشته فوتبال آسیب‌هایی مانند گرفتگی عضلات پا و پیچ خوردگی، کشیدگی و پاره شدن رباط صلیبی از آسیب‌های متداول می‌باشند. در ورزش والیبال پیچ خوردگی مچ پا به خاطر تعداد زیاد پرش در این ورزش متداول است. هر ورزشکار بهتر است، آسیب‌های متداول وررش خود را بشناسد و بداند هنگام وقوع این آسیب‌ها چه اقداماتی باید انجام دهد. در صورت عدم اطلاعات کافی و رفتار اشتباه با آسیب دیدگی ممکن است باعث شدیدتر و حادتر شدن آسیب وارده شود.

تشخیص آسیب‌های ورزشی به روش‌های مختلفی صورت می‌پذیرد ابتدا متخصص فیزیوتراپی ورزشی معاینه‌های بدنی را انجام می‌دهد. برای کسب اطلاعات دقیق‌تری از آسیب وارده از روش‌های تصویر برداری و تست‌های تشخیصی استفاده می‌شود. در نهایت و پس از تشخیص روش درمان توسط متخصص انتخاب می‌گردد.

از جمله صدمات ستون فقرات که می‌تواند در ورزش اتفاق بیفتد فتق دیسک، شکستگی‌ها و رگ به رگ شدن است. این صدمات می‌تواند ناشی از برخوردهای شدید، حرکات تکراری و پیچ و تاب یا چرخش ناگهانی باشد. علائم ممکن است شامل درد، بی حسی یا گزگز در اندام‌ها، ضعف و مشکل در حرکت باشد. گزینه‌های درمانی بسته به شدت آسیب متفاوت است و ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی، دارو یا جراحی باشد.

صدمات وارده به مهره‌های گردنی که ممکن است در ورزش رخ دهد شامل شکستگی، دررفتگی، رگ به رگ شدن و کشیدگی است. این آسیب‌ها می‌توانند ناشی از ضربه مستقیم یا حرکات ناگهانی باشند که باعث ایجاد نیروی بیش از حد روی گردن می‌شوند. علائم ممکن است شامل درد، سفتی، بی حسی، گزگز و ضعف در گردن، شانه‌ها، بازوها و دست‌ها باشد.